‘คูฮโยซอ’ นักศึกษาฝึกงานคนใหม่ที่เข้ามาทำงานที่สถาบันวิจัยสัตว์น้ำใต้ทะเล ‘มารีน’

ฮโยซอต้องทำงานอย่างยากลำบากและต้องทุกข์ทนกับการโดนรังแกจากพนักงานคนอื่น ๆ
เขาได้รับหน้าที่ให้ดูแลวาฬเพชฌฆาตที่ทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเนื่องจากความดุร้ายของมัน

แต่สำหรับฮโยซอที่สนใจวาฬเพชฌฆาตอยู่แล้วนั้น เขารู้สึกว่าวาฬเพชฌฆาตในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ทั้งดุร้ายและก้าวร้าวนี้
กลายเป็นสถานที่พักผ่อนเพียงแห่งเดียวในชีวิตฝึกงานที่โดดเดี่ยวและเปล่าเปลี่ยวของเขา

“ถ้าเราได้อยู่ด้วยกันแค่สองคนแบบนี้ทุกวัน จะดีแค่ไหนกันนะ?”

หลังจากที่เขาพึมพำประโยคนี้อยู่คนเดียวต่อหน้าวาฬเพชฌฆาต
จู่ ๆ คนที่ศูนย์วิจัยก็เริ่มถูกทำร้ายหรือไม่ก็หายตัวไป

ชายที่ดูน่าสงสัยคนหนึ่งปรากฏตัวต่อขึ้นหน้าฮโยซอที่ตกอยู่ในความหวาดกลัว

“ในที่สุด พวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันแค่สองคนสักที”

ผมสีดำขลับที่ชุ่มไปด้วยน้ำ ผิวขาวซีด ดวงตาเป็นประกาย
ราวกับว่า… ถ้าวาฬเพชฌฆาตเป็นคนก็น่าจะให้ความรู้สึกแบบนี้?

ชายคนนี้คอยวนเวียนบริเวณรอบ ๆ ศูนย์วิจัยและตามฮโยซออยู่ไม่ห่าง

แต่ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร ทำงานอะไรอยู่ที่ศูนย์วิจัยแห่งนี้
เป็นปริศนาที่ลึกลับซับซ้อนและน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ฉันจะเป็นสัตว์ได้ยังไงกัน? ตอนนี้ฉันก็อยู่ข้าง ๆ นายในร่างมนุษย์อยู่นี่ไง”

ทำไมเขาถึงถูกดึงดูดเข้าหาผู้ชายคนนี้อยู่เรื่อยเลยนะ